Kolegiata Wejherowska pw. Trójcy Świętej to kościół wybudowany w latach 1754–1755 w stylu barokowym, najstarszy w mieście. Położony przy ulicy Kościuszki w Wejherowie, należący do dekanatu Wejherowo w archidiecezji gdańskiej. Tak wyglądała kolegiata na przestrzeni lat!
W czasie panowania króla Władysława IV, w 1643 roku z inicjatywy wojewody Jakuba Wejhera, został wybudowany kościółek ryglowy (szkieletowy). W 1650 roku kościół został podniesiony do rangi kościoła parafialnego. W takim stanie przetrwał do 1754 roku, gdzie następnie w latach 1754–1755, w tym samym miejscu (zachował się tylko fundament), został wybudowany nowy, murowany, w stylu barokowym. Nowy kościół, ufundowany przez hrabiego Piotra Przebendowskiego, otrzymał rokokowy wystrój. Tak nie zmieniony kościół przetrwał aż do II dekady XX wieku. W latach 1927–1929 został przebudowany dzięki ks. prałatowi Edmundowi Roszczynialskiemu. Rozbudowie uległa przednia część kościoła wraz z prezbiterium. W 1928 roku, wyremontowany kościół został konsekrowany przez biskupa chełmińskiego Stanisława Okoniewskiego.
ZOBACZ TAKŻE:
Czytaj inne
- Dworzec kolejowy w Wejherowie ma 156 lat! Podróż do przeszłości bez biletu
- Jak bardzo zmieniło się Wejherowo? Zobacz panoramy miasta
- Ratusz w Wejherowie na starych zdjęciach [FOTOGALERIA]
W 1947 roku zainstalowane zostały dwa nowe dzwony, a w 1950 roku wyremontowano organy i ołtarz. 14 września 1995 roku kościół parafialny został podniesiony przez Arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego – Metropolitę Gdańskiego, do godności kolegiaty. Natomiast ówczesny proboszcz ks. prał. Bogusław Żurawski został mianowany prepozytem Kapituły Kolegiackiej Wejherowskiej[3]. Od 2003 odczytywane są kaszubskie tłumaczenia Biblii, które czyta Danuta Stenka – podczas corocznych koncertów w ramach projektu „Verba Sacra”[3].
Kościół kolegiacki był do 24 czerwca 2015 roku – siedzibą dekanatu Wejherowo, a jej proboszcz nosił tytuł dziekana.
Architektura i wnętrze kościoła
Świątynia pomimo przekształcenia w znacznej mierze zachowała swój barokowy charakter. Jednowieżowy korpus łączy się z obszernym transeptem ozdobionym szczytami. We wnętrzu kościoła znajdują się późnobarokowe ołtarze, rokokowa ambona i chrzcielnica, kuty żyrandol z orłem polskim (XVIII wiek), szafa na ornaty z 1720 roku znajdująca się w zakrystii oraz witraże z ornamentami roślinnymi (witraże w starej części kościoła – 1888 rok), świętymi (witraże w transepcie – 1928 rok) oraz scenami z życia Chrystusa (witraże w prezbiterium lata czterdzieste XX wieku)
Lata 1900-1910, Kościół św. Trójcy:
Lata 1918-1939, fragment rynku z widokiem na ratusz i kościół farny (z prawej):
Lata 1931-1933, kościół (album rodziny Brzezińskich):
Lata 1930-1935, Kolegiata w Wejherowie:
Lata 1927-1939, Kościół farny pw. Świętej Trójcy w Wejherowie. Fragment nawy głównej z widokiem na prezbiterium i ołtarz główny:
Lata 1939-1942, Kolegiata św. Trójcy w Wejherowie:
Lata 1955-1960, Kolegiata przy placu Wejhera w Wejherowie:
Lata 1975-1976, wieżyczka ratuszowa,szczyty kolegiaty i wieża kościoła poewangelickiego:
Lata 1975-1977, fasada kolegiaty Św. Trójcy, obok ryglowy budynek dawnego szpitaliku:
Lata 1987-1988, rynek i kościół Świętej Trójcy. (Zdjęcie pochodzi z pisma „Spotkania z Zabytkami”:
Kolegiata, czasy współczesne:
