W niedzielę, 3 grudnia, w Kościele katolickim rozpoczyna się adwent, czyli czas nadziei i oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa.
Słowo „adwent” pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście. Początki adwentu datuje się na około II połowę IV wieku. Adwent poprzedza święta Bożego Narodzenia i składa się z czterech niedziel adwentowych, z których pierwsza zawsze rozpoczyna nowy rok liturgiczny. Rozpoczęcie adwentu przypada co roku na następną niedzielę po uroczystości Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, pomiędzy 27 listopada a 3 grudnia. Okres ten trwa do Wigilii Bożego Narodzenia, czyli do zmierzchu 24 grudnia. Obchodzony jest na pamiątkę pierwszego, historycznego przyjścia Zbawiciela, czyli wcielenia, znanego pod nazwą Narodzin Chrystusa. Jest to także czas nadziei, w którym katolicy i ewangelicy mają uświadomić sobie, że oczekują na powtórne przyjście Pana.
W Kościele katolickim kapłan zakłada do mszy świętej szaty w kolorze fioletowym, symbolizującym czas pokuty, do których nawołują teksty liturgiczne, i przygotowania się do jednego z najważniejszych świąt, czasu pojednania z Bogiem i ludźmi. Przypomina się też o upadku pierwszego człowieka, nędzy moralnej, w jakiej pogrążyła się ludzkość przed przyjściem Jezusa. W kościołach nie śpiewa się „Gloria” i „Te Deum”, jednak liturgia zachowuje elementy radosne, przejawiające się np. śpiewem „Alleluja”. W ewangelickich kościołach fioletowym kolorem nakrywa się też ołtarz.
Natomiast w trzecią niedzielę adwentu, zwaną Gaudete kapłan może założyć szaty w kolorze różowym, który ma oznaczać radość z przyjścia Chrystusa i daru odkupienia. Jest to tzw. „niedziela radości”. Ponadto w niektórych Kościołach anglikańskich i starokatolickich, m.in. w Reformowanym Kościele Katolickim w Polsce używa się niebieskiego koloru liturgicznego.
W liturgii Kościoła chrześcijańskiego pierwsze czytania pochodzą z Księgi proroka Izajasza i obrazują wyczekiwanie na przyjście obiecanego Zbawiciela. W Kościołach ewangelickich odprawiane są w tym czasie nabożeństwa adwentowe.
Stałym symbolem adwentu jest wieniec z czterema świecami, które są zapalane przed niedzielną mszą w kościele, a także lampion, kalendarz adwentowy, świeca roratna i rekolekcje. Organizowane są też jarmarki adwentowe z małymi straganami przepełnionymi świąteczną atmosferą oraz tzw. wieczornice, czyli spotkania religijne, podczas których czyta się Pismo Święte. Adwent to także czas wstrzemięźliwości od spożywania pokarmów mięsnych w piątki oraz wyciszenia się.
Tradycją w Kościołach katolickich są odprawiane w tym okresie o świcie msze, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego. Adwent, z punktu widzenia liturgii Kościoła katolickiego, można podzielić na dwa okresy: od początku adwentu do 16 grudnia (czas szczególnego oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na końcu czasów) oraz od 17 do 24 grudnia (czas bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego).
