Dwa kilometry na południe od wsi Lubkowo, położonej tuż przy Jeziorze Żarnowieckim, znajduje się spore wzniesienie. W IX lub X wieku wzniesiono w tym miejscu gród warowny, który jednak koło XII wieku został prawdopodobnie zdobyty i spalony (archeolodzy natrafili na zwęglone resztki palisady). Gdy wdrapiemy się na górę , będziemy mogli z niej podziwiać przepiękne Jezioro Żarnowieckie.
We wczesnym średniowieczu, być może w VII-IX wieku, funkcjonowała tu jedna z czołowych słowiańskich warowni Pomorza Wschodniego. Był to gród ziemno-drewniany stanowiący centrum opola, czyli sąsiadujących ze sobą osad, zamieszkałych przez wspólnotę rodowo-terytorialną. Pozostałością po nim jest grodzisko na Górze Zamkowej, czyli wzniesieniu znajdującym się w południowej części wysoczyzny.
O grodzie tym nic nie mówią źródła pisane, a przekazy ograniczają się do legendy. Podczas badań archeologicznych stwierdzono, iż gród zniszczony został gwałtownie, zapewne podczas zbrojnego napadu.
Grodzisko zajmuje płaski szczyt wzgórza, odległy od Jeziora Żarnowieckiego około 500 m, jego całkowite wymiary z fosami to około 110 x 60 m. Brama ulokowana była od strony wschodniej. Jest to typowe grodzisko wyżynne, dostosowane do terenu. Ma układ pierścieniowaty; wały ziemne obejmują dwa ułożone tarasowo majdany, przy czym zachodni jest wyższy i może być to pierwotna część, powiększonego później grodu. Taki układ zapewniał lepsze warunki obronne i mógł pełnić dwie funkcje: górna mieściła chram (świątynię) lub siedzibę władcy, a wysunięta dolna była zapleczem gospodarczym.
Szczyt wzniesienia zajętego przez grodzisko ma wysokość około 95 m n.p.m. (93,6 m ponad taflę wody jeziora Żarnowieckiego). Obecna wysokość zachowanych wałów ziemnych sięga 100 m n.p.m. Do grodziska prowadzi jedna droga, od północy, przez siodło terenowe z sąsiedniego szczytu oraz leśne ścieżki.
